Opowiadania lindy89 -

linda89

No kochana cierpliwosci Język

tylko wiesz dalej beda juz bardziej gorace sceny jakies tam pierwsze razy itp

Obie pary doskonale wykorzystały dany im czas. Poznali się bliżej i dowiedzieli się o kilku szczegółach ze swojego życia. Kiedy się rozstali, dziewczyny zajęły VIP-owskie miejsca przed bramkami. Podczas koncertu chłopcy puszczali oczka swoim nowym koleżankom. Dziewczyny piały z zachwytu i machały co chwilę Akcentowi. Kiedy skończyli śpiewać, Adrian spojrzał na Martę i gestem zaprosił ją scenę. Oczy mu się świeciły, Marta czuła, że jest coraz bardziej rozpalona.

- To taka delikatna i skromna dziewczyna. - mówił Adrian - Nie mogę potraktować jej, jak laski na jedną noc. Nie mogę się z nią kochać. Skrzywdziło ją już tylu facetów... Ja tego nie zrobię.
- Bracie, jestem z ciebie dumny. Potrafisz być mężczyzną. - Marius położył mu rękę na plecach - A może wszyscy pójdziemy na wieczorny spacerek. Co wy na to?
- Jestem za! - odpowiedzieli równo Mihai i Sorin.
- Mnie nie musisz pytać, znasz moje zdanie. - dokończył Adi.

Całą szóstką poszli do parku, chodzili między alejkami i żartowali.
- A wiecie, że Chuck Norris szybciej stoi niż wy biegniecie? - śmiał się Sorin.
- Człowieku, o tym już chyba słyszała każda istota na ziemi. - krzywo spojrzał na niego Adrian.
Spacerowali przez godzinę i w pewnym momencie zorientowali się, że Mihai i Sorin gdzieś zniknęli.
- Pewnie gdzieś się schowali i będą chcieli nas wystraszyć. - rozglądał się Marius.
Złapali dziewczyny za ręce i ruszyli w stronę ławek. Chłopcy usiedli na oparciach, a Marta i Alex w ich kolanach. Adrian bawił się włosami Marty, a Marius masował kark Alex. I nagle Boom! Śmietnik się przewrócił. Zza niego wyłonili się Mihai i Sorin.
- Hej! Czekaliśmy na pikantne szczegóły, a wy tu tylko siedzicie. Spadamy do hotelu. - powiedział Sorin i wziął od Adriana kartę-klucz.

- Zimno się robi. - zauważył Marius - Chodźmy.
Szli przed siebie, nie zastanawiali się dokąd idą. Nie zauważyli nawet, że się rozdzielili. Marta z Adrianem weszli w ciemną uliczkę. Zatrzymali się. Adrian przycisnął ją do ściany. Czuł, że jej serce przyspiesza.
- Kochanie, nie bój się mnie... - szepnął jej do ucha - Nic ci nie grozi.
Przytulił ją, teraz czuła jego zapach... Zapach, który ją pobudzał. Pocałował ją w szyję...
Odwróciła głowę, spodziewała się kolejnego kroku, ale nie była gotowa. Położył ręce na jej twarzy i przysunął w swoją stronę.
- Ja...chyba nie umiem dobrze całować... - powiedziała.
- Nie wierzę w to. - oświadczył i zatopił język w jej ustach. Oboje odpłynęli. Po kilku sekundach zwiększyli tempo.
Lekko przygryzali swoje wargi. Marta już nabrała odwagi i miło zaskoczyła Adriana. Ssała jego język, bardzo mu się to podobało, mruczał...i poczuła jak rośnie jego podniecenie. Nie mogła się opanować i rozpoczęła masaż ud Adriana...
- Mmmm... Zaskakujesz mnie... Bardzo miło mnie zaskakujesz... - szeptał.
- Ekhm, ekhm. - chrząknął Marius - Widzę, że dobrze się bawicie, ale wracamy do hotelu.
- Marius! Kocham jak mi ktoś przerywa... - gdyby wzrok zabijał, Marius już by nie żył.
- Uspokój się! A może mam ci przypomnieć co dzisiaj powiedziałeś...
- O co chodzi? - spytała Marta
- To nic ważnego. Wszystko jest w porządku. Martuś, nie okłamałbym cię. - zapewnił, robiąc niewinne oczka i cmoknął ją w policzek.
Dziewczyny uśmiechnęły się do siebie, a Marius zagroził Marcie palcem i wziął ją na słówko.
- A myślałem, że jesteś dziewicą.
- Bo jestem. - odpowiedziała
- Wow! Ty chyba naprawdę kochasz Adriana... Pamiętaj, że nie możesz liczyć na związek...
- Wiem, ale skoro spełniają się moje marzenia, muszę wykorzystać te chwile.
- To twoja decyzja, tylko żebyś potem nie płakała...
- Wtedy zwrócę się do ciebie o pomoc, a teraz jest OK. - uśmiechnęła się i przybiła mu piątkę.

- Ukrywacie romans przede mną? - spytał Adi - Oddaj mi dziewczynę.
- Jesteś bardzo niecierpliwy. Już ją sobie weź, bo zaraz mnie pobijesz.

Wrócili do hotelu. Adrian zawołał chłopaków. - Zapraszamy na salony, napijemy się!
- Impreza! - krzyczał Sorin - Wbijamy!
Rozlali Finlandię do kieliszków. Wznieśli toast za miłość i wypili do dna.
- Skąd macie kieliszki? - zaciekawiła się Marta.
- No wiesz słońce, nawet w podróży trzeba być przygotowanym... - odpowiedział Sorin - Ja i Mihai zawsze je zabieramy.
- Ej! Sorin! To moja dziewczyna! Tylko ja mogę tak do niej mówić! - oburzył się.
- Może harem założysz, co? Kretyniejesz, wiesz? - wkurzył się.
Adrian przyłożył mu z pięści w nos.
- Spokój, chłopaki! - krzyknął Marius - Damy między nami, a wy zachowujecie się jak przedszkolaki!
- Przepraszamy! - wypowiedzieli na trzy cztery Adi i Sorin - To już się więcej nie powtórzy.

Siedzieli po trzech na łóżkach. Na jednym Adi, Marta i Sorin, a na drugim Alex, Marius i Mihai. Mieli coraz lepsze humory. Adrian wstał, podszedł do stolika i napił się z gwinta. - Napiję się jeszcze, będę łatwiejszy. - poruszył brwiami, zalotnie się uśmiechnął i oparł się na łóżku, całując Martę w usta.
- Ja też chcę buzi! - prosił Sorin.
Adrian cmoknął swoją rękę i przyłożył ją do policzka kolegi. - Opuszczę was na chwilę, idę do WC.
Sorin korzystając z sytuacji, zaczął łaskotać Martę, nawet Mihai pomógł ją przytrzymać.
Marius przez cały czas obejmował Alex. Chciał, żeby czuła się przy nim bezpiecznie.
- Postaram się, żebyś była szczęśliwa w każdej godzinie twojego życia. - szepnął i pocałował ją w policzek.
Alex czuła się nieziemsko. Wiedziała, że jest komuś potrzebna, a myśl, że jest potrzebna właśnie Jemu, utwierdziła ją w przekonaniu, że życie jest piękne.
Marta poczuła się bezsilna, łaskotki to był jej słaby punkt, miała na ciele ponad 40 takich punktów.
- Kochanie, już biegnę na pomoc!
Kiedy chłopcy usłyszeli kolegę, natychmiast odskoczyli od Marty.
- Jak się czujesz?
- Jestem wykończona! Zostawiłeś mnie na pastwę losu...
- Wybacz skarbie. Wynagrodzę ci to. - obiecał.

Sorin i Mihai podnieśli się i oświadczyli, że idą do Piekiełka. Był to klub, który znajdował się w dole hotelu.
- Nie przychodźcie po nas! Będziemy tam baaardzo długo. - umiechał się Sorin.

feeladmin

eee super daj nastepna czesc Szczęśliwy

a moze masz gdzies wszystkie czesci??? Język

P albo wyslij mi na pw kilka juz bo mi sie podoba Wesoły

linda89

w sumie moge wrzucic to tutaj jesli nie masz nic przeciwko Język

Adrian bardzo chciał zabawić się z Martą i ponownie jego język zawitał w jej ustach. Tym razem odepchnęła go i pociągnęła w stronę Mariusa i Alex.
- I co napaleńcu? Żyjesz jeszcze?
- Już ledwo! Ale dla takiej dziewczyny zrobię wszystko.
Rozmawiali ponad godzinę. Wydawałoby się, że znają się od lat. Jak widać byli dla siebie stworzeni. Marta zyskała kochanka, super przyjaciela i nowych kolegów, a Alex miłość swojego życia i zwariowanych kumpli. Marius zauważył, że spodnie Adriana mają zamiar pęknąć w kroku, więc delikatnie się wycofał. - Kochani, my już pójdziemy. Tyle się dzisiaj wydarzyło. Czas spać. - pożegnali ich i wyszli.
Adrian spojrzał na Martę w taki sposób, że zastanawiała się czy może iść do pokoju obok. Patrzył na nią tak...jak chciał powiedzieć "Jestem królem seksu, nie zabraknie ci niczego"
Wyszła za potrzebą, a kiedy wróciła, Adrian stał oparty o ścianę. Jego spojrzenia przyprawiały ją o dreszcze...przyjemne dreszcze...
Stanęła przed nim i zgasiła światło...
- Powinniśmy? - spytała.
- Rozpalasz mnie z każdą chwilą coraz bardziej.
Ocierała sie o jego gigantyczny wzwód i zaczęła go głaskać przez spodnie. Adrian zamknął oczy, krew pulsowała mu w żyłach. Pokierowała ręce wyżej i ściągnęła mu koszulkę. Całowała go po całej twarzy i szyi, schodziła niżej, pieszcząc zwinnym języczkiem idealną klatę. Robiła to długo i kiedy znalazła się w okolicach pępka, wracała do góry, żeby zwiększyć emocje. Nastąpił moment, w którym rozpięła mu spodnie. Zsunęły się do kolan. Adrian wziął głeboki oddech. Następnie opuściła mu bokserki i objęła ustami członka. Polizała po czubku i delikatnie ssała. Czuł, że jeśli tego nie przerwie, zaraz eksploduje w jej ustach. Wydawał z siebie dźwięki rozkoszy. Delikatnie odsunął ją od siebie, poprosił, żeby wstała i energicznym ruchem zdarł z niej wszystko, co miała na sobie. Popchnął ją na łóżko, zbliżył twarz do jej twarzy i namiętnie całował. Oboje utonęli w wirze cudownych uniesień. Masował jej piersi, nie myśląc, że sprawia jej tym ogromną przyjemność. Schodził niżej i całował, przygryzał lekko sutki. Po chwili rozchylił jej nogi, wzdrgnęła się.
- Spokojnie... Zaprowadzę cię do raju... - i wsunął język między puszysty i różowy aksamit. Penetrował ją z wielką doskonałością. Jęczała, nie mogła zapanować nad odgłosami. Nagle podniósł się.
- Coś nie tak? - spytała wystraszona.
- Leż, słoneczko. Tego bym ci nie zrobił. - sięgnął do szuflady po prezerwatywę. Założył ją pospiesznie i powoli zaczął wsuwać się w nią. Poczuł opór, chciał bezboleśnie przebić jej błonę. Cofnął się odrobinę i ruszył z większą siłą. Udało się. Rozdziewiczył ją. Nawet nie pisnęła, więc uznał się za zawodowca. Poleciało kilka kropel krwi, ale nikt tego nie zauważył. Tym razem jęczeli oboje. Zwiększał tempo i zwalniał, i tak na zmianę. Zaciskała mięście Kegla, dzięki czemu miała na nim kontrolę, co sprawiało mu wielką frajdę.
- Szybko się uczy. - pomyślał i poczuł, że za chwilę będzie szczytował. Doszli do orgazmu w tym samym momencie, co zakończyli długim Ooooch!
Było ciemno, ale ujrzeli swoje oczy, patrzyli w nie bez słowa. Pocałował ją w podziękowaniu za tę noc.
- Kocham cię, Adrian.
- Boże, co mam jej odpowiedzieć... - pomyślał. - Skarbie, dziękuję, że cię poznałem. - szepnął.
Objął ją i zasnęli.

Marius i Alex jeszcze nie spali. Leżeli przytuleni. Dla Mariusa seks nie był najważniejszy, przynajmniej nie teraz. Chciał stworzyć pewny związek, budowany na zrozumieniu i zaufaniu. Wiedział, że przed nimi wiele problemów. On przecież musiał wracać, a ona miała szkołę. Zastanawiał się nad najlepszym wyjściem z sytuacji.
- Piątek się zbliża, na którą idziesz do szkoły?
- Mamy wolne. Moja szkoła ma najwięcej wolnego ze wszystkich szkół na świecie.
- No to w porządku. Będziemy mieli więcej czasu dla siebie. Kochanie... najpóźniej w niedzielę muszę wrócić do Rumunii. Najchętniej zabrałbym cię ze sobą, ale oboje wiemy, że to niemożliwe.
- Zabierz mnie, chociaż na trochę. Od poniedziałku zaczynam praktyki zawodowe, więc nic się nie stanie jak mnie nie będzie kilka dni. Odrobię to jak wrócę.
- Sam nie wiem. Musiałbym porozmawiać z twoimi rodzicami. Jesteś na ich utrzymaniu i myślisz, że tak po prostu puszczą cię do obcego kraju z obcym facetem...
- Ty nie jesteś obcy!
- Dla ciebie nie. To nie bajka, to życie...
- Marius, przełóżmy tą rozmowę, nie chcę się z tobą kłócić, ale przyjmij do wiadomości, że pojadę z tobą.
- Pewnie, że pojedziesz. - zaśmiał się - Przecież żartowałem, uwielbiam twoją powagę.
- Ty...Ty łobuzie! - uderzyła go w rękę, ale bezboleśnie.
- I zostawisz swoją przyjaciółkę? - spytał.
- Yyy, zapomniałam o niej... Zabiłaby mnie jakby to usłyszała. Przy tobie zapominam o całym świecie...
- Mam z nią porozmawiać?
- Mógłbyś?
- Jasne, ale odpowiedz mi na jedno pytanie. Czy Marta łatwo znosi rozstania z facetami?
- Niestety nie. Szybko się rozkleja i przeżywa bardzo długo...
- No to straciliśmy ją, zwłaszcza że kochała się z Adrianem.
- Myślisz, że to zrobili?
- Jestem pewien, że tak. Alex, on wyjedzie i wróci do Lav... Nie możesz jej teraz zostawić, nawet ja bym z nią został gdybym mógł.
- Będzie aż tak źle? Naprawdę spodziewasz się tak czarnego scenariusza?
- Znam Adriana... Przykro mi... - przytulił ją i otarł jej łzę.
- Ona kiedyś próbowała się zabić przez chłopaka... I to z błahego powodu...
- Mówisz serio? - miał nadzieję, że to głupi żart.
- Tak...
- We have problem. We have a big problem. - powiedział.

Wszyscy już spali, kiedy Sorin i Mihai wrócili z klubu. Byli tak zmęczeni, że położyli się w rzeczach. Sorin poszedł do Mariusa, a Mihai do Adriana.
Kiedy Alex obudziła się, zobaczyła obok pyszne śniadanko i piękną, czerwoną różę z bilecikiem "Dla Ciebie zrobię wszystko M."
Wzruszyła się.
- Wyspałaś się? - Marius pojawił się w pokoju - Zjedz śniadanie. To nie koniec niespodzianek na dziś. - posłał jej zalotny uśmiech.
10 minut później była gotowa na niespodziankę. Marius wyjął z kieszeni pierścionek i powiedział - Mały upominek, żeby zawsze ci o mnie przypominał. Jeszcze nie zaręczynowy.
- Chcesz mnie oglądać bez przerwy we łzach?
- To tylko pierścionek...
- Tylko?...Tylko pierścionek od ciebie, Marius. - podziękowała i uścisnęła go najmocniej jak potrafiła.

justusualgirl

ej bez przesady...
to naprawdę nie miejsce na takie opowiadania.

feeladmin

a niby gdzie to ma być? Szczęśliwy

moze je przeniesc "tylko dla modów" i lindi dać uprawnienia do wchodzenia tam co? ;]

justusualgirl

nie wiem, jak chcesz
ja i tak nie będę tego czytać... Język

feeladmin

heh dlaczego? :woot:
jak cos to po szkole bo zaraz mykam

justusualgirl

bo to jest za bardzo...zboczone... Szczęśliwy

linda89

justusualgirl

ja jestem na NIE.
ale to tylko moje zdanie, jeśli inni chcą to niech to czytają, ja nie muszę...a nawet nie powinnam Kwadratowy

feeladmin

no masz 13 lat jak dobrze pamietam i że to Ty Język

feeladmin

a lindy daj nastepne czesci ;]

linda89

Martę obudziło delikatne łaskotanie w okolicach brzucha.
- Dzień dobry królowo! - wyszeptał Ady i tradycyjnie połączył ich długi i soczysty pocałunek.
- To była piękna noc. - przyznała.
- O tak. - potwierdził i nie przestawał jej całować, chyba się uzależnił, co bardzo ją cieszyło.
- Przepraszam, że przeszkadzam. - wszedł Marius - Adrian, chłopaki już czekają na dole. Wracacie do domu. Bądź poważny!
- Nie marudź! Już wstaję. Zapomniałem się na chwilę, tobie to się nigdy nie zdarza?
- Wyobraź sobie, że nie.
- Dobra, zaraz zejdę panie Idealny. - odburknął.

- Kotku, odwieziesz mnie na lotnisko? Spędzimy ze sobą jeszcze kilka godzin.
- Oczywiście! Po co pytasz?

Marius i Alex postanowili jechać z nimi do Warszawy i pożyczyli samochód od jej rodziców.
- Oni są jak w transie. - stwierdził Marius - Boję się pomyśleć, co będzie jak się rozstaną.

Tymczasem w drugim aucie na tyle samochodu Adrian z Martą oddawali się całuśnym przyjemnościom. Sorin rzucał w nich kulkami z papieru, ale nic ich nie ruszało.
- Wystarczy wam tych buziaków na rok. - dorzucił Mihai.

- Jak można się lizać przez 4 godziny? - pytał Sorin na lotnisku.
- Ciesz się, że tylko to, bo następnym razem nie będą mieli zahamowań... - śmiał się Mihai.

- Nigdy o tobie nie zapomnę. - powiedział Adrian i pożegnał Martę - Będę pisał...

Marta zasnęła w samochodzie. Marius zatrzymał się na parkingu i przesiadł się do tyłu. Złapał ją za rękę i powiedział - Jestem z tobą. Możesz zawsze na mnie liczyć. Przyjaciele na zawsze...
Nie obudziła się.
- Może to trochę pomoże jej się otrząsnać. - usiadł z powrotem za kółkiem.
- Marius, wiesz że jesteś...
- Najwspanialszym facetem na świecie. - przerwał jej - Wiem, mówiłaś mi to już 10 razy.
- Ale teraz wreszcie to zapamiętałeś. - uśmiechnęła się Alex.

Marius odwiózł Alex do domu. Potem pojechał odwieźć Martę, bo chciał z nią porozmawiać.
- Marius, to będzie bolało, prawda?
- Chciałbym móc ci zaprzeczyć.
- Nie mogłam mu się oprzeć, zrozum...
- Dopiero uczysz się życia, ale bierzesz już odpowiedzialnośc za własne decyzje. To był twój wybór.
- To dziwne, ale nic nie czuję. Ani smutku, ani tęsknoty. Pustka.
- To normalna reakcja.
- Chyba nie o tym chciałeś ze mną rozmawiać.
- Powiem wprost. Pojutrze wracam do Rumunii. Alex chce jechać ze mną. Powiedz tylko słowo, a...
- Jedźcie. - przerwała mu - Poradzę sobie, będę musiała. Korzystajcie z życia.
- Boję się o ciebie, czuje się trochę odpowiedzialny.
- Za mnie?
- Tak. Jesteś przyjaciółką mojej kobiety, a więc także moją. Nie wybaczyłbym sobie, gdyby coś ci się stało.
- Możesz być spokojny. Już raz próbowałam skończyć ze sobą i wiem, że to było głupie.
- Jesteś kochana.
- Zaczerwieniłam się...
- Nie przesadzaj. Jesteś super laską. Możesz mieć każdego, który na ciebie zasługuje. - zmienił temat.
- Problem w tym, że ja chyba nie chcę innego... Nie mówmy o tym...
- Bo miłość jest skomplikowana...
- Jest i to bardzo. Dzięki za wszystko. - pocałowała go w policzek i wysiadła z auta.

Całą sobotę spędziła w łóżku, nie miała ochoty wstawać. Nic nie jadła.
Obudziła sie w niedzielne południe. Spojrzała na komórkę.
Dostała nową wiadomość od Adriana "I miss you".
Nie wytrzymała, zaczęła płakać. Nie dawała sobie rady, to było silniejsze od niej. Zadzwoniła po kumpelę i wszystko jej opowiedziała.
- Po co to zrobiłaś? Przecież znasz siebie.
- Karolina, ja cierpię. Nie zniosę tego dłużej. - wciąż płakała.
- Jest kretynem jeśli do ciebie nie wróci. Ale przecież napisał ci smsa.
- Czy ja jestem dziwką? - spytała - Bo teraz tak się czuję. On wrócił do swojej dziewczyny.
- Nie jesteś. Kochasz go. Może zrobi mu się smutno bez ciebie i wróci.
- Dziękuję, że jesteś przy mnie. On nie wróci.
- Nie myśl o tym. Weź się w garść. Bądź silna. Zrób to dla niego.
- Wątpię, żeby to go obchodziło.
- Daj sobie trochę czasu. Zajmij się czymś. Od jutra praktyki, będziesz miała na czym się skupić.
- Nie mogę. Wyrzucą mnie jak mnie zobaczą. I mam przejść jak gdyby nigdy nic obok pokoju, w którym się kochaliśmy?! Nie jestem ze stali.
- A ty znowu wybrałaś Prosnę na praktyki? W Kaliszu są 3 hotele.
- To moja wina?
- Musisz tam iść. Zaciśniesz zęby i pójdziesz...

feeladmin

dajesz dajesz nastepne Język

daj kilka na raz Wesoły

linda89

Udało się jej. Przynajmniej na zewnątrz stwarzała pozory, że czuje się dobrze. Rozsypywała się w środku. Pierwszy tydzień praktyk szybko minął. Na szczęście nie miała w grafiku sprzątania pokoi. Przez 5 dni była na kuchni. Lubiła kuchnię, a jeszcze bardziej szefa kuchni, miał 35 lat i był spoko facetem. Często żartował, dzięki niemu chwilami zapominała o smutkach.
W piątek wróciła do domu ok. 14.00. Rzuciła się na łóżko. Zadzwonił telefon, nie odbierała. Nie miała ochoty z nikim rozmawiać. Minęło kilka minut i w jej pokoju pojawiła się babcia. - Marta, jakiś facet do ciebie.
- Do mnie? - zdziwiła się.
W drzwiach stanął Marius. - Cześć kochana! Niespodzianka!
Nie poruszyła się.
- Skoro nie witasz się ze mną, musi być bardzo źle...
- Jest gorzej. - powiedziała i rzuciła mu się na szyję.
- Wiesz jak bardzo chciałbym ci pomóc. Powiedz co mam zrobić.
- Nikt nie ukoi mojego bólu... Adrian napisał, że tęskni...
- Niemożliwe! - zdziwił się Marius - To dlaczego płaczesz?
- Nie ma go tu. Umieram bez niego.
- Ale masz mnie!
- To bardzo dużo, ale...
- Wiem, wiem. Chodź, pojedziemy do Alex, pogadacie sobie. Rozluźnisz się.
- Marius, czy ty jesteś aniołem?
- Obiecałem Alex, że będę opiekował się Tobą.
- I teraz opiekujesz się nami dwiema.
- Dokładnie.
- Poczekaj chwilę, pójdę się odświeżyć.

Zadzwoniła komórka Marty. Marius widząc, że dzwoni Adrian, postanowił odebrać. Nie zdążył nic powiedzieć... Usłyszał damski głos - Zabiję Cię!
Rozłączyła się. Mineło kilka sekund.
- O cholera! - Marius wyglądał, jakby zobaczył ducha.
- Co się stało?
- A nic, pomyłka. - wykasował połączenie i odłożył telefon.
- Marius, widziałeś swoją minę?
- Zamyśliłem się. Sory. Możemy jechać?
- Możemy.

Marius zawiózł ją na miejsce i powiedział, że wróci za pół godziny, bo musi coś załatwić.

- Witam piękną damę! Super wyglądasz! - powiedziała i uścisnęła Alex.
- Jesteś na mnie zła, prawda? Zostawiłam Cię i nie zadzwoniłam.
- Daj spokój. To było twoje 5 minut. Nie mam do ciebie żalu. Opowiadaj!
- Spędziłam przecudowne 4 dni. Byliśmy w zamku Draculi! Człowieku, jak tam jest super! Mogłabym tam zamieszkać. A ile korytarzy i tak tajemniczo! Następnym razem pojedziesz z nami. Zabrał mnie na fitness, marzyłam o tym. I miałam prywatne lekcje. Uczył mnie grać w squasha. Aha i jest bałaganiarzem tak jak ja.
- No to super! Kochaliście się?
- Nie. Marius mówi, że to za wcześnie. Ale nasz pierwszy pocałunek był boski!!!
- Domyślam się, że był to prawdziwy french kiss!
- Najprawdziwszy! Całowaliśmy się w zamku!
- Ło! Żartujesz!...ale super!!
- Weszliśmy do sekretnej komnaty Draculi. Marius niczym wampir ugryzł mnie w szyję, a potem zaczął całować. Ale jak...
- No mów! Bo zaraz umrę!
- Tego się nie da opisać. Całował tak, jak lubię - mocno...
- Dzięki. Zaczęłaś i nie skończyłaś. Nie ma nic gorszego!

Marius próbował skontaktować się z Mihaiem. Odebrał po godzinie.
- Co jest, stary? 70 połączeń. Pali się?
- Mihai, Lav groziła Marcie, że ją zabije. Na szczęście ja odebrałem i ona o niczym nie wie.
- Marius, nie strasz!
- Myślisz, że dzwoniłbym do ciebie 71 razy, żeby zrobić kawał?
- Jezuu! Odbiło jej? Już jadę do Adriana, może się czegoś dowiem.
- Dzięki! Informuj mnie.
- No problem. Odezwę się.

Adrian wszedł do swojego mieszkania. Zobaczył, że Lav szpera w jego mailach. Wziął komórkę, nie wykasowała wykonanego połączenia.
- Co ty wyprawiasz? Odbiło ci?
- Czy to ja cię zdradzam? - spytała i uderzyła go w twarz - Teraz wiem dlaczego się ode mnie odsunąłeś...
- Nie wiem o czym mówisz!
- Nie wiesz kto to jest Marta? Nie wiesz komu piszesz, że tęsknisz. Nie usunąłeś wiadomości wychodzących.
- Kobieto, czy ja ci grzebię w telefonie?
- Zniszczę ją!
- Przestań! - krzyknął i zatarasował jej drogę.
- Zabiję! - popchnęła go, zachwiał się i upadł na szklaną ławę. Słychać było odgłos tłuczonego szkła.
Lav wzięła nóż z kuchni, zabrała torbę i wyszła.

Mihai nie spodziewając się niczego, wszedł do Adriana. Zaskoczyły go otwarte drzwi.
- Adrian, jesteś tam?
Wszedł do pokoju i miał nadzieję, że śni. Chłopak leżał pomiędzy kawałkami szkła. Dostrzegł plamę krwi wokół jego głowy.
- Boże! Przyjacielu, co tu się stało?
Sprawdził mu puls - Dzięki Bogu, żyje! - odetchnął z ulgą.
Wezwał pogotowie. Przyjechało po 15 minutach.
- To pan go znalazł? - spytał lekarz - Co tu się stało?
- Ja. Podejrzewam, że jego dziewczyna go tak urządziła...

- Marius, mam złe wiadomości...
- Mów!
- Adrian jest w szpitalu. Ma wstrząs mózgu. Jest nieprzytomny. Leżał w szkle.
- Błagam, powiedz, że to żart.
- Marius!
- Nie mogę w to uwierzyć. Ale Lav?! Nie sądziłem, że coś mu zrobi. Gdzie ona jest? Trzeba ją powstrzymać!
- Mam jej szukać w całej Rumunii?! Może już jest w samolocie!
- Nawet tak nie myśl! Przylecę do was.
- Nie! Zostań tam, pilnuj Marty.
- Masz rację. Ale nie mogę siedzieć bezczynnie!
- Mam telefon na drugiej lini. To Sorin, może to coś ważnego. Oddzwonię!

- Słyszałeś, że Lav zatrzymali na lotnisku?
- Ufff. - Mihai odetchnął.
- O co tu chodzi? Dlaczego ja muszę dowiedzieć się ostatni?!
- Przyjadę do ciebie, to ci opowiem.
- Czekam.

				fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group Avalanche style by What Is Real © 2004